O mesón dos ermos é un fermoso poema en prosa poboado dunha rica variedade de personaxes, psicoloxicamente ben trazados que culmina na figura magnífica do Xepe. A soberbia descrición da paisaxe e o uso dunha lingua dunha riqueza e viveza expresivas inusitadas fan desta novela unha das máis logradas de todas cantas escribiu Otero Pedrayo. I. (p. 7) -- II. (p. 23) -- III. (p. 37) -- IV. (p. 48) -- V. (p. 58) -- VI. (p. 69) -- VII. (p. 82) -- VIII. (p. 93) -- IX. (p. 103) -- X. (p. 117) -- Apéndice léxico (p. 131) A vida nunha aldea galega do interior trazada con pinceladas de rexa finura e graduada matización; un cadro de variados personaxes pintados sempre con mestría e seguridade.
